maandag 30 november 2009

Geruchs-Konserven-Methode


De Geruchs-Konserven-Methode was een veel beproefde techniek van het Ministerium für Staatssicherheit (kortweg Stasi of MfS) ten tijde van de DDR. Deze methode was onderdeel van Maßnamhe S (maatregel S), zoals het in verdekt Stasi-jargon werd genoemd. In hechtenis genomen Regimekritiker kregen een doekje dat ze stevig op de lendenen moesten drukken. Vervolgens werd het doekje buiten hun medeweten luchtdicht bewaard in een weckglas. Door zelfs hun lichaamsgeur te documenteren kon kordaat worden opgestreden tegen recidiverende dilettanten. In sportkleedruimtes en werkplaatsen werd kleding van verdachten verduisterd voor dezelfde doeleinden. Ook werden geurmonsters genomen van stoelen in cafe’s en andere openbare gelegenheden waar staatsgevaarlijke sujets zich begaven. Deze strategie leverde een databank van duizenden weckglazen met geurstalen op die van pas konden komen bij de aanklacht tegen de verdachte. Speciaal getrainde zogenaamde Geruchsdifferenzierungshunde werden ingezet om een verband te kunnen leggen tussen geurstaal en aangeklaagde. Deze geruchsdifferenzierung methode werd volgens de officiële DDR-wetgeving niet toegestaan, wat goed illustreert dat de Stasi boven de wet stond.

De chemicus Günter Petraneck, die zich als medewerker van de Volkspolizei vele jaren bekwaamde in de opsporing via geursporen, verklaarde over deze techniek het volgende: ‘Het is niet wetenschappelijk bewezen welke componenten van de menselijke geur door honden kunnen worden onderscheiden. Daarom kunnen de geursporen enkel als aanwijzing dienen en niet als bewijslast'…althans, zo luidt de officiële lezing.


donderdag 19 november 2009

Gevaarlijk Amüsierbetrieb: Freudenmädchen, sicherheit der SD

\
Kitty Schmidt had voor de oorlog een succesvol bordeel aan de Giesebrechtstraße 11 in Berlijn. Haar lichtzedige onderneming steunde vlak voor de oorlog joden die door de nazi’s werden vervolgd. De Gestapo kwam hier achter en chanteerde Kitty om mee te werken aan een snood spionageplan van de Sicherheitsdienst. Salon Kitty werd volgehangen met afluisterapparatuur. Kitty kon met haar vaste prostitueebestand blijven werken mits daar circa twintig door de SD geselecteerde Amüsierdamen aan zouden worden toegevoegd; dames die behalve een goede fysieke onderlegdheid ook een spionagescholing hadden genoten. Tijdens de warme onderonsjes tussen de prominente bordeelbezoekers (veelal uit de hogere nazi-gelederen) en de prostituees wordt gretig meegeluisterd door de opnamestudio in de kelder van het gebouw. Via deze slaapkamergeruchten hoopte de SD verborgen ontrouw aan Hitler en het regime onder hooggeplaatste functionarissen doeltreffend te kunnen opsporen.

De Italiaanse regisseur Tinto Brass, bekend om de soft-erotische grandeur in zijn films , besloot het verhaal achter Salon Kitty te verfilmen. Zijn verfilming uit 1976 is hyperprikkelend en grossiert in ontsierlijkte lichamelijkheid en nazi-kitsch. Noemenswaardig is de draai die Brass heeft gegeven aan de selectie van de twintig SD amüsierdamen. Deze meisjes moesten vanwege hun verantwoordlijke taak overtuigde nationaalsocialisten zijn. Om dit te testen moeten deze dames de liefde bedrijven met untermenschen van allerlei aard (een jood, een lilliputter, een zigeuner en een beenloze soldaat). Wanneer de vrouwen stoïcijns hun werk doen, heeft de ‘keurende’ SS’er groot respect voor hun professionaliteit jegens deze ‘armtierige’ schepselen. Brass legt met een knipoog de smakeloosheid van de nazi-ideologie aan de dag.
Salon Kitty wordt in 1942 door een Engelse bom getroffen waarop het bordeel wordt ontmanteld door de nazi’s. Het spionagebordeel bracht niet het gewenste succes; weinig staatsgevaarlijke versprekingen werden geregistreerd. Zelfs een orgie van SS-Oberstgruppenführer Sepp Dietrich met de twintig spionagedames leverde geen slip of the tongues op.


zondag 1 november 2009

......erst das fressen, dan die moral: Gulaschkanone

In 1892 ontwikkelt de Duitse firma Fissler de mobiele veldkeuken die in de Eerste Wereldoorlog grote roem zou verwerven onder de naam Gulaschkanone. Een ware revolutie voor het koken op de akker.
Deze fress kanone is uitermate geschikt voor het bereiden van grote hoeveelheden vlees. Met name voor de bereiding van goulash komt de hoge aanbraadcapaciteit van de kanone goed van pas. Mede hierom wordt deze vinding in de volksmond Gulaschkanone genoemd. Wanneer het apparaat buiten gebruik is wordt de schoorsteen neergeklapt waardoor de feldkocherd sterke gelijkenis vertoont met een kanon. Gulashkanonen zijn nog steeds in gebruik. Ik vond een mooie smaakloze Duitse website via welke een mooi exemplaartje met een capaciteit van 225 liter kan worden gehuurd voor bijvoorbeeld een gezellig buurtfeest (www.kanonenessen.de/). De gemütlichkeit kan beginnen.


Gulaschkanone in WO II.
Durch das schließen der Drosselklappe findet kaum Luftaustausch im Brennraum statt.