maandag 25 mei 2009

Dagje 'gezellig' IJmuiden

maandag 18 mei 2009

De Borst



Ik ben een borst. Op de achttiende februari 1971, tussen middernacht en vier uur in de ochtend, heeft zich in mijn lichaam een fenomeen voltrokken dat me beurtelings is beschreven als een 'massale toevloed van hormonen', een 'endocrinopathische ramp' en/of 'een hermafroditische chromosomen-explosie' waardoor ik veranderd ben in een gigantische borstklier die aan geen menselijk lichaam vastzit, een borstklier zoals je aIleen in dromen of op een schilderij van Dall zou verwachten. Ik heb vernomen dat ik een organisme ben dat ongeveer de vorm heeft van een rugbybal of een zeppelin; ik schijn uit een sponzige massa te bestaan, mijn gewicht bedraagt thans
negenenzestig kilo (vroeger woog ik drieenzeventig) en ik ben nog steeds een meter tachtig lang. Hoewel ik nog steeds grotendeels beschik over een cardiovasculair systeem en een centraal zenuwstelsel, zij het in beschadigde en 'ongebruikelijke' vorm, over een uitscheidingsstelsel dat me beschreven is als 'gedegenereerd en primitief' -het lozen van mijn urine en ontlasting geschiedt via slangetjes-en een ademhalingsstelsel dat vlak boven mijn middengedeelte uitmondt in iets dat op een navel met een klep lijkt, zijn deze organen, die bij de mens door het hele lichaam verspreid liggen, in wanordelijke orde ondergebracht in iets dat de basisstruktuur heeft van de borst van een vrouwtjeszoogdier.


Philip Roth publiceerde in 1972 de novelle The Breast. David Kepesh , literatuurwetenschapper, wordt op een zekere avond vergast op een akelige jeuk in zijn kruis. In eerste instantie denkt hij met een goede wasbeurt een einde te maken aan de jeuk. Al snel wordt duidelijk dat er meer aan de hand is. Geleidelijk transformeert zijn penis in een zachtroze vrouwentepel, of, zoals Roth het verwoordt: alsof er een kleine framboos, of misschien een kers, tegen zijn schaamdelen kapot gedrukt was. Als snel transformeert Kepesh tot een sponzige uit de kluiten gewassen borst, negenenzestig kilo zwaar. In deze gedaante is Kepesh enkel levensvatbaar bij intensieve verzorging onder quarantaine in het ziekenhuis. Kepesh wordt verpleegd in een hangmat, waarbij hij wordt gemasseerd, gewassen en gevoed. Iedere dag wordt de borst met liters olie behandeld om uitdroging tegen te gaan. Kepesh voelt zich gevangen in zijn nieuwe verschijning. Hij schaamt zich om de verpleegsters te vragen zijn tepel zo nu en dan te beroeren om zo een uitweg te vinden voor zijn enorme seksuele verlangens. Het lot van Kepesh is treurig. Zijn vriendin en vader, de enige vertrouwelingen die hij nog heeft, wil hij niet tegen zich in het harnas jagen door hen onkuise verzoeken te doen. Alles, maar dan ook alles zal hij in het werk moeten stellen om zijn seksuele driften als solitaire borst te temperen.

donderdag 7 mei 2009

Snerpende stilettobabe: Coolbaba!



Oekraïne: het land van de naaldhaken, blondines, onkuise riemjurkjes en gestutte boezems. Het is het ware cliché van het grootste land dat volledig in Europees territorium is gelegen. Oekraïne geeft de meest professionele invulling aan de Oost-Europese flamboyanti van de nihilistische kledij. Tijdens een zap-rondje langs het Oekraïense televisieaanbod op een hotelkamer-tv te Simferopol raakte ik geïndoctrineerd door de blondine ‘Coolbaba' (Oekraïns voor Paardenbloem) die het beeldscherm vulde met gekunstelde bekoorlijkheid. Door het plamuursel van Maybelline make-up kijken twee grote blauwe ogen de kijker begeerlijk en ontvankelijk aan. De presentatrice, optredend onder de artiestennaam ‘Coolbaba’, vertolkt de rol van loopse presentatrice van de Oekraïense equivalent van TMF op de zender M1.
Haar echte naam is Valeria Crook (Валерия Крук). Valeria houdt van reizen, windsurfen, borduurwerk en boeken. Bezoek de website van ‘Coolbaba’ en bekijk het diepte-interview met Valeria in de vorm van een fotorapportage.
‘Coolbaba’, de Oost-Europese transitie in een notendop.




Bezoek de website van Coolbaba...

Bekijk de korte promo van 'Coolbaba' Valeria