Ovenfabriek Auschwitz wordt herdenkingsplek

De firma Topf & Söhne was de beruchte bouwer van de crematoria van de Nazi-concentratiekampen. Het administratieve gebouw van de firma in Erfurt is nu ingericht tot herdenkingsplek. In 1942 diende een ingenieur van de onderneming, Fritz Sander, een aanvraag in voor een patent op een 'continu opererende lichaamsverbrandingsinstallatie voor massaal gebruik.' Bezoekers worden begroet met de kreet 'Altijd verheugd u van dienst te kunnen zijn'. Deze slogan is ontleend aan een brief van Topf & Söhne aan het management van concentratiekamp Auschwitz. Fotoreportage Der Spiegel.

Rij bij eerste McDonald's in Moskou

Schreeuw om vrijheid (2): het misdadige regime in Minsk

In Den Haag vond 19 januari opnieuw een protestactie plaats voor de Wit-Russische ambassade. Foto's van de actie:

De tijd doden in Wit-Rusland

Het vriest dat het kraakt, de snijdende wind fluit langs de weerloze houten huisjes. De scherpe geur van vochtig brandhout verdringt de mestlucht van het vee. Vereelte werkhanden breken een stuk brood. Een ratelend spinnewiel wiegt de bewoners in slaap. Een gesprek met de jonge Wit-Russische filmmaker Andrei Kutsila. Hij presenteerde tijdens het Amsterdamse Documentairefestival IDFA een beeldschone karakterisering van het Wit-Russiche platteland in zijn jongste productie ‘Dnjoeka’.

teks Jerzy Plenzdorf

Het Wit-Russische plattelandleven anno nu is er een van vervlogen tijden. Tegen de schitterende enscenering van bevroren riviertjes, besneeuwde huisjes en briesende paarden geven de Wit-Russische filmmakers Kutsila (plaats, 1983) en Nalivaiko (1985) een kijkje in het leven van een bejaard echtpaar. Victor zorgt voor de varkens en het paard Natasja, hij legt een kaartje met zijn vrienden en is stevig aan de wodka. Zijn vrouw Antonina boent, kookt, spint en zorgt voor de geiten en kippen. ’s Middags kijkt ze een soap op de televisie. Zij beklaagt zich over het alcoholgebruik van haar man. Soms kan hij niet eens meer op zijn benen staan.

Tegen deze tragische achtergrond van een hard leven straalt het licht van het altijd knisperende vuurtje. Victor doet naar oud Russisch gebruik graag een dutje op de warme bakstenen van de Russische oven (pjetsj). Met de komst van de lente verzacht het leven. Paard Natasja draaft door de wei, Victor keuvelt met vrienden op het stoepje voor het huis en Antonina zorgt dat het huishouden in het gareel blijft. ‘Vrouwen, wat heb je eraan’, moppert Victor. ‘Ze zouden ze allemaal hun hoofd moeten afhakken’. 

Kijkkastfotografie door Lori Nix

Lori Nix (1969) bouwt met de grootste precisie kijkdoostaferelen. Van deze miniatuurvoorstellingen maakt zij vervolgens foto’s. Niets in haar fotografie is digitaal bewerkt. Nix weet de kijker een paar seconden te bedriegen. Wanneer je vervolgens de details in haar foto’s op je inlaat werken dringt langzaam door dat je naar een gekunstelde voorstelling staat te kijken. Haar foto's 'ververven' dan tot schilderijen.

Voor meer chaotische Nix-fotografie, klik hier.

Russische taferelen: Moskou

Dure auto's, schaamteloos naakt tegen de achtergrond van hoogbouw beton.

Het Russiche wegennet, ver weg van Moskou

In de herfst, wanneer de regen en de vorst weer toeslaan, heeft de Russische automobilist genoeg te vrezen. In de regio’s Moskou en St. Petersburg liggen de wegen er doorgaans redelijk beter. Maar in het land van de negen tijdzones (tot 2010 waren dat er nog elf) is het te kostbaar om de tienduizenden kilometers wegdek goed te onderhouden. Dorpjes moeten het veelal zonder verharde wegen doen. Met hoge snelheid slalommen tussen de gaten in het wegdek en glibberen door de modder of over het ijs: voor veel Russen een risicovolle dagelijkse praktijk.

Dame in Archangelsk

Klik om te vergroten...

Woningbouw in Wit-Rusland (fotograaf: Leonid Varlamov)

Nationale Bibliotheek van Pristina (Kosovo)

Gebouwd in 1982 naar een ontwerp van de Kroatische architect Andrija Mutnjaković (1929). Het gebouw telt 73 koepels (volgens Onup. Architecture in Kosovo).

Toen Mutnjaković de opdracht kreeg om een bibliotheek te ontwerpen voor de ex-Joegoslavische provincie, was de spanning tussen Albanese en Servische Kosovaren al voelbaar. Op zoek naar een verenigend symbool kwam hij met de kubus en de koepel, gemeenschappelijke kenmerken van de Ottomaanse en Byzantijnse bouwstijlen die het uiterlijk van de regio bepalen.

Toen de NAVO in 1999 intervenieerde, werd de bibliotheek door het Servische leger gebruikt als hoofdkwartier van het commando. Al een jaar eerder was Albanese studenten de toegang tot het gebouw ontzegd. De beste tijden voor deze bibliotheek moeten nog komen. Het gebouw zou wel eens kunnen uitgroeien tot het nieuwe icoon van de natie.

De waterbrug van Magdeburg: een civiel kunstwerk.

Met een lengte van bijna een kilometer is het de langste waterbrug van Europa. De waterbrug van Magdeburg, opgeleverd in 2003. De brug verbindt het Elbe-Havel kanaal met het Mittellandkanaal door overbrugging van de rivier de Elbe. De waterbrug doet denken aan M.C. Eschers  geometrische zinsbegoochelingen.

Sleutelgeweer

Meer exemplaren vind je hier.

Über Leben - Fotografien von Thomas Hoepker und Daniel Biskup

Über Leben - Fotografien von Thomas Hoepker und Daniel Biskup

Eine Ausstellung des Deutschen Historischen Museums
Kuratorinnen: Carola Jüllig mit Dr. Yara-Colette Lemke de Faria


11. Mai 2011 - 3. Oktober 2011

Die Ausstellung zeigt in einer Doppelschau rund 280 Bilder der westdeutschen Fotografen Thomas Hoepker und Daniel Biskup. Beide dokumentierten auf unterschiedliche Weise das Zeitgeschehen zwischen Mauerbau und dem Ende des Kommunismus in Osteuropa: Thomas Hoepker beobachtete mit seiner Kamera das fremde Leben im anderen Deutschland. Zwischen 1959 und 1991 näherte er sich ironisch-distanziert dem sozialistischen Alltag der DDR und dem Wandel nach dem Fall der Mauer. Daniel Biskup verfolgte in den 1990er Jahren die politischen und gesellschaftlichen Umbrüche in der DDR, am Ende der Sowjetunion und in den Krisengebieten des Balkans. Im Fokus seiner einfühlsamen Bilder standen die Menschen, die in Städten oder Flüchtlingslagern ums Überleben kämpften.

Aljosja waakt over Moermansk

Aljosja (Alyosha, Rus: Алёша) is de bijnaam van een kolossaal monument in Moermansk dat is opgericht ter herinnering aan de Sovjetsoldaten in de Tweede Wereldoorlog. Het monument werd in 1974 gebouwd ter ere van de dertigste verjaardag van de overwinning op de Duitse troepen in het Arctisch gebied.

Foto’s: Jerzy Plenzdorf.

Grootste werkgevers ter wereld

Russische verkiezingen in beeld

Baboesjka (oud vrouwtje) krijgt hulp bij het invullen van het stembiljet.

Wit-Russische spotprent:

'Als je het zo bekijkt, zou ik hebben gestemd voor Vladimir.'

Stembus in de vorm van politieschilden.

Verkiezingsuitslagen van de oblast (provincie) Rostov. De partij van Poetin, Verenigd Rusland, mag ook hier op brede steun rekenen. Voor wat het waard is.

Verkiezingsposter van radicaal Vladimir Zjirinovski.

 'Ik denk niet aan uw stem, ik beantwoord uw stem!'

De cementfabriek van Ricardo Bofill

Bofill is een Spaans architect die zijn kantoor vestigde aan de rand van Barcelona, in een cementfabriek. Eén van de indrukwekkendere voorbeelden van ‘industrieel wonen’. 

De cementfabriek in 1973.

De cementfabriek nu.

Moermansk: monument ter nagedachtenis aan de ramp met de kernonderzeeër Koersk, 12 augustus 2000 (foto's Jerzy Plenzdorf, 2011).

3D straatkunst in Canary Wharf, Londen

Meer impressies op de website van 3D Joe & Max.

Welke dictator doodde de meeste mensen?

De situflator: autobanden pompen in een handomdraai

In het wijlen populair wetenschappelijke Amerikaanse tijdschrift Modern Mechanix, verscheen in het meinummer van 1930 een berichtje over een opmerkelijke vinding. De zogenaamde Situflator is een ergonomische bandenpomp.

Vergroot de afbeelding om het bericht te lezen.

Computerkitsch: pixel haardvuur

Game artist en programmeur Ted Martens ontwikkelde het pixel haardvuur. Download het haardvuur hier en laaf je aan deze digitale warmte. Met commando’s kun je het vuurtje nog wat aanwakkeren.  

Paus is geen gordeldier

Een inwoner van de West-Duitse stad Dortmund heeft aangifte gedaan tegen paus Benedictus XVI, omdat die tijdens zijn bezoek aan de Zuid-Duitse stad Freiburg in de pausmobiel geen gordel droeg, zo stelt de Duitse krant Westfälische Rundschau (25 november 2011).

De pausmobiel is wel uitgerust met gordels, en dat is maar goed ook: de pausmobiel is een Mercedes die van 0 naar 100 km per uur kan in 60 seconden. Met deze paardenkrachten zijn autogordels geen overbodige luxe.

De Freiburger deed de aangifte omdat hij getuige is geweest van een dodelijk ongeluk waarbij de inzittenden geen gordel om hadden. De man heeft niets specifieks tegen de paus, maar heeft de media slim gebruikt om gordelgebruik onder de aandacht te brengen.

Er hing de paus een boete van 30 tot maximaal 2500 euro boven het hoofd. Inmiddels heeft een woordvoerster van het Freiburgse stadsbestuur laten weten dat voor het bezoek van de paus een ontheffing van de normale verkeersregels van kracht was. De straten die de pausmobiel doorkruiste waren afgezet.

Schaarste in de Sovjet-Unie

"Was alles naar wens?" Kijkje in een Wit-Russisch hotel.